پساب های نساجی

پساب های نساجی نیز برای ارزیابی سطح آلودگی برای حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی مورد نیاز است.چنین گزارش تحلیلی برای صنایع نساجی برای انتخاب فناوری‌های مناسب برای جلوگیری از آلودگی محیط‌زیست حائز اهمیت است. از آنجایی که فاضلاب نساجی برای محیط زیست و مردم مضر است، برخی از آژانس های حفاظت از محیط زیست در سراسر جهان قوانینی را وضع کرده اند که وظیفه آنها حفاظت از سلامت انسان و حفاظت از محیط زیست در برابر آلودگی های ناشی از صنعت نساجی است.

معرفی

کلمه پارچه از کلمه لاتین ” texter ” به معنای بافتن گرفته شده است. منسوجات را می توان هم با دست و هم با ماشین بافت. صنایع نساجی بر اساس انواع الیاف نساجی که استفاده می کنند طبقه بندی می شوند. مواد خام برای منسوجات الیاف طبیعی و مصنوعی است.

مواد اولیه نساجی را می توان به سه دسته اصلی طبقه بندی کرد:

• الیاف سلولزی (پنبه، ابریشم مصنوعی، کتان و غیره)

• الیاف پروتئینی (پشم، ابریشم و غیره)

• الیاف مصنوعی (پلی استر، نایلون، اکریلیک و غیره).

• الیاف سلولزی از منابع گیاهی مانند پنبه، ابریشم مصنوعی، کتان، رامی، کنف و لیوسل به دست می‌آیند.

• الیاف پروتئینی از حیوانات به دست می آید و شامل پشم، آنگورا، موهر، ترمه و ابریشم است.

• الیاف سنتز شده مصنوعی شامل پلی استر، نایلون، اسپندکس، استات، اکریلیک، اینژئو و پلی پروپیلن است.

پساب نساجی

با این حال،بیشتر منسوجات از آسترهای پنبه ای، پتروشیمی ها و خمیر چوب تولید می شوند. فرآیند تولید صنعت نساجی شامل سه یا چهار قطعه است گروهی از تاسیسات که می تواند تشکیل نخ، تشکیل پارچه، فرآوری و ساخت پارچه باشد.

فرآیندهای مختلفی برای تولید مواد شیمیایی مانند HS-ULTRAPHIL، ECODESIZEPS-10 و مایع سیلیکونی آمینو انجام می شود تا پارچه ها برای کیفیت بهتر پردازش شوند. خنثی سازی، رنگرزی، چاپ و تکمیل، در صنعت نساجی، مصرف مقادیر زیادی رنگ و مواد شیمیایی و همچنین مصرف مقدار زیادی آب و نیز تولید حجم زیادی پساب فاضلاب نساجی را در بر می گیرد.

پساب نساجی حاوی انواع مختلف رنگ‌ها، اسید و نمک آلی، اسید و نمک معدنی، ماده سفیدکننده، فلزات کمیاب در غلظت‌های متغیر است. این پساب های صنعتی تصفیه نشده نه تنها کیفیت آب های سطحی، آب های زیرزمینی، خاک و پوشش گیاهی را از بین می برد ، بلکه باعث بسیاری از بیماری ها مانند خونریزی، زخم های پوستی، حالت تهوع، تحریک شدید پوست و درماتیت می شود.

صنعت نساجی از نظر مواد اولیه، فرآیندها، محصولات و تجهیزات، دارای بخش بسیار متنوع و زنجیره صنعتی بسیار پیچیده ای است. بنابراین توصیف پساب های فرآیند نساجی برای توسعه استراتژی هایی برای تصفیه فاضلاب و استفاده مجدد بسیار مهم است.

این مقاله ویژگی و ترکیب فاضلاب نساجی، برخی از استانداردهای ملی پساب های نساجی را توصیف می کند و فناوری های حذف آلاینده های اولیه، ثانویه و پیشرفته ای که در حال حاضر در صنایع نساجی وجود دارد را با دقت بررسی می کند.

مرسریزاسیون فرآیندی است که در آن منسوجات (معمولاً پنبه) با محلول سوزاننده (NaOH) برای بهبود خواصی مانند استحکام الیاف، مقاومت در برابر چروکیدگی، درخشندگی و میل ترکیبی رنگ درمان می‌شوند.

ماده سوز آور در واقع مولکول های سلولز در فیبر را دوباره مرتب می کند تا این تغییرات را ایجاد کند. پارچه‌های سطح بالاتر ممکن است برای مزایای بیشتر، دو یا سه برابر مرسریزه شوند. Mercerization موثر مستلزم توجه به متغیرهایی مانند استحکام سوزاننده، زمان ماند (نرخ تغذیه)، دما و خنثی سازی است.

نرخ تغذیه پارچه نیز ممکن است به دلیل استحکام و وزن آن محدود باشد و معمولاً بین 80 تا 120 یارد (73 تا 110 متر) در دقیقه اجرا
می شود.

مواد و روش ها

خصوصیات و ترکیب منسوجات فاضلاب مراحل مختلف تولید در صنعت نساجی از قبیل دس‌زدایی، مرسریزاسیون، سفید کردن، خنثی‌سازی، رنگرزی، چاپ و تکمیل رنگ زیر را تخلیه می‌کند.

نقش عمده ی رنگ در پساب نساجی معمولاً رنگرزی و عملیات شستشو پس از رنگرزی است که ممکن است 50 درصد رنگ در پساب ها رها شود. رنگهای نساجی عمدتاً رنگهای کاتیونی، آنیونی و غیر یونی هستند.

کروموفورهای موجود در رنگهای آنیونی و غیر یونی عمدتاً از انواع آزو گروه یا آنتراکینون هستند. شکاف واکنشی پیوند آزو مسئول تشکیل آمین های سمی در پساب است. وجود رنگ در فاضلاب یکی از مشکلات اساسی در صنعت نساجی است.

رنگ های مبتنی بر آنتراکینون بیشترین مقاومت را در برابر تخریب دارند و بنابراین برای مدت طولانی در منسوجات رنگی باقی می مانند. پساب این رنگ ها حتی در غلظت بسیار کم به راحتی با چشم انسان قابل مشاهده هستند.

از این رو، رنگ حاصل از ضایعات نساجی اهمیت قابل توجهی دارد. بیشتر رنگها پایدار بوده و اثر نور یا اکسید کننده ندارند.

TDS و TSS

به مجموع مواد جامد معلق در آب گفته میشود که شامل کل مواد آلی و غیرآلی را می باشد. وجود بیش از اندازه این مواد در آب تاثیر نامطلوبی بر کیفیت آن می گزارد و بو،طعم و رنگ آن را تغییر می دهد.

به همین علت در فرآیندهای تصفیه، با تجهیزات مختلفی مقدار آن نرمال سازی می شود. واحد اندازه گیری سختی کل آب بر اساس استانداردهای بین المللی ppm میلی گرم در لیتر می باشد. مقدار استاندارد TDS در آب آشامیدنی بهتر است در بازه ی 20 تا 90 ppm باشد و افزایش یا کاهش مقدار آن مشکلات و خطرات متعددی را برای سلامت انسان به همراه دارد.

دفع پساب های دارای TDS بالا می تواند منجر به افزایش TDS آب های زیرزمینی و سطحی شود.

TSS موجود در پساب نیز ممکن است برای پوشش گیاهی مضر باشد و استفاده از آن را برای اهداف کشاورزی محدود کند.

فلزات سمی

فاضلاب منسوجات عاری از محتویات فلزی نیست. به طور عمده دو منبع فلزات وجود دارند. اولا ,فلزات ممکن است به عنوان ناخالصی با مواد شیمیایی مورد استفاده در فرآیند پردازش مانند سود سوزآور، کربنات سدیم و نمک‌ها همراه شوند.

ثانیا منبع فلز می‌تواند مواد رنگی مانند رنگ‌های رنگ‌آمیزی متالیزه باشد. بسیاری از فلزات، که معمولاً فقط به صورت طبیعی در مقادیر کم در محیط موجود هستند، می توانند برای انسان، گیاهان، ماهی ها و سایر آبزیان سمی باشند.

گوگرد و سولفید

در رنگرزی نساجی از مقادیر زیادی سولفات سدیم و برخی دیگر از مواد شیمیایی حاوی گوگرد استفاده می شود.

بنابراین، پساب نساجی حاوی ترکیبات گوگردی مختلف است و هنگامی که در محیط قرار می گیرد، سولفات به راحتی به سولفید تبدیل می شود، درست زمانی که اکسیژن توسط BOD پساب خروجی حذف شود.

روغن و گریس

این شامل تمام روغن ها، چربی ها و موم ها مانند نفت سفید و روغن های روان کننده می شود.

روغن و گریس باعث ایجاد لایه‌های ناخوشایند بر روی آب‌های آزاد می‌شود و بر زندگی آبزیان تأثیر منفی می‌گذارد. آنها همچنین می توانند با فرآیندهای تصفیه بیولوژیکی تداخل داشته باشند و با پوشش سطوح اجزای ETP باعث ایجاد مشکلات نگهداری شوند.

کلر باقیمانده

استفاده از ترکیبات کلر در فرآوری نساجی، کلر باقیمانده در جریان زباله یافت می شود.

فاضلاب (اگر بدون تصفیه دفع شود) اکسیژن محلول را در بدنه آب دریافت کننده تخلیه می کند و به این ترتیب زندگی آبزیان تحت تأثیر قرار می گیرد. کلر باقیمانده همچنین ممکن است با سایر ترکیبات موجود در جریان فاضلاب واکنش داده و مواد سمی تشکیل دهد.

pH

pH اندازه گیری غلظت یون های هیدروژن در فاضلاب است و نشان دهنده ی اسیدی یا قلیایی بودن فاضلاب است. این پارامتر مهم است زیرا آبزیان مانند اکثر ماهی ها در محدوده pH تقریباً حدود pH 6–9 زنده می مانند.

BOD و COD

اکسیژن مورد نیاز بیوشیمیایی (BOD) به عنوان مقدار اکسیژن محلول مورد نیاز موجودات بیولوژیکی هوازی در یک توده آبی برای تجزیه مواد آلی موجود در یک نمونه آب معین در دمای معین (20 درجه سانتیگراد) در یک دوره زمانی خاص تعریف می شود.(5 روزه).

BOD را می توان به عنوان مقیاس اثربخشی تصفیه خانه های فاضلاب استفاده کرد. COD اندازه گیری معادل اکسیژن مواد آلی اکسید شده شیمیایی در واکنش است و با افزودن دی کرومات در محلول اسید فاضلاب تعیین می شود.

بنابراین پساب فاضلاب نساجی حاوی مقادیری از عواملی ست که به محیط زیست و سلامت انسان آسیب می رسانند از جمله مواد جامد معلق و محلول، نیاز بیولوژیکی به اکسیژن (BOD)، نیاز شیمیایی به اکسیژن (COD)، مواد شیمیایی، بو و رنگ.

بیشتر نسبت‌های BOD/COD حدود 1:4 است که نشان‌دهنده وجود مواد غیرقابل تجزیه زیستی است.

مشخصات معمول پساب نساجی در جدول زیر نشان داده شده است.

استاندارد ملی پساب نساجی

ویژگی های پساب نساجی متفاوت است و بستگی به نوع پارچه تولید شده و مواد شیمیایی مورد استفاده دارد. پساب های نساجی حاوی فلزات کمیاب مانند کروم، اسانس، مس و روی هستند که می توانند به محیط زیست آسیب بزنند .

رنگ های موجود در آب رنگ بدی را تشکیل می دهند و می توانند باعث بیماری هایی مانند خونریزی، زخم پوستی، حالت تهوع، تحریک شدید پوست و درماتیت شوند. آنها می توانند مانع از نفوذ نور خورشید از سطح آب شوند و از فتوسنتز جلوگیری کنند.

رنگ‌ها همچنین نیاز اکسیژن بیوشیمیایی آب دریافت‌کننده را افزایش می‌دهند و به نوبه خود فرآیند اکسیژن‌سازی مجدد را کاهش می‌دهند و در نتیجه مانع رشد ارگانیسم‌های فوتواتوتروف می‌شوند . غلظت‌های جامد معلق در پساب‌ها نقش مهمی در تأثیرگذاری بر محیط‌زیست دارند، زیرا با کف‌های روغنی ترکیب می‌شوند.

الیاف طبیعی و الیاف مصنوعی حاوی ناخالصی های اولیه هستند که به طور طبیعی وجود دارند و ناخالصی های ثانویه که در طی فرآیندهای ریسندگی، بافندگی و بافندگی اضافه می شوند. مرسوم ترین فرآیندهای تصفیه در تصفیه فاضلاب نساجی، حذف مواد جامد معلق، مقادیر بیش از حد روغن و گریس و مواد سنگ ریزه است.

مواد درشت معلق مانند نخ ها، پرزها، تکه های پارچه، الیاف و کهنه ها با استفاده از میله و صفحه های ریز از پساب خارج می شوند.

پساب غربال شده سپس برای حذف ذرات معلق ته نشین می شود. ذرات شناور توسط سیستم های خراش مکانیکی حذف می شوند.

خنثی سازی برای کاهش محتویات اسیدی پساب ها انجام می شود. اسید سولفوریک و گاز بویلر رایج ترین مواد شیمیایی مورد استفاده برای تغییر pH هستند. مقدار pH 5-9 برای فرآیند تصفیه ایده آل در نظر گرفته می شود. فرآیندهای رایج تصفیه اولیه به شرح زیر است.

یکسان سازی

تصفیه خانه های پساب معمولاً برای تصفیه فاضلاب هایی طراحی می شوند که دارای جریان کم و بیش ثابت و کیفیتی هستند که فقط در یک حاشیه باریک در نوسان هستند.

مخزن یکسان سازی با جمع آوری و ذخیره زباله بر این امر غلبه می کند و به آن اجازه می دهد قبل از پمپاژ شدن به واحدهای تصفیه با سرعت ثابت مخلوط شود و کیفیتی معمولی پیدا کند.

شناورسازی

شناور تعداد زیادی ریز حباب تولید می کند تا مواد سه فاز آب، گاز و جامد را تشکیل دهند. هوای محلول تحت فشار ممکن است برای تشکیل حباب های کوچکی که به ذرات متصل می شوند اضافه شود.

تحت تأثیر کشش سطحی، شناوری افزایش حباب، فشار هیدرواستاتیک و انواع نیروهای دیگر، حباب میکرو به الیاف ریز می‌چسبد.

به دلیل چگالی کم، مخلوط ها روی سطح شناور می شوند تا ذرات روغن از آب جدا شوند. بنابراین، این روش می تواند به طور موثر فاضلاب الیاف را حذف کند.

رسوب لخته سازی انعقادی

ته نشینی لخته سازی انعقادی یک فرآیند فیزیکی است که شامل اختلاط آهسته پساب با پدال هایی است که ذرات ریز را به هم نزدیک می کند تا ذرات سنگین تری را تشکیل دهد که می توانند ته نشین شده و به صورت لجن حذف شوند.

نوع کلوئیدی با اندازه بسیار کوچک، فعال بر روی مواد معلق، بار الکتریکی آنها فرایند دافعه ایجاد می کند و از تجمع آنها جلوگیری می کند. افزودن محصولات الکترولیتی آب مانند سولفات آلومینیوم، سولفات آهن، کلرید فری، ایجاد یون های فلزی قابل هیدرولیز یا پلیمرهای قابل هیدرولیز آلی (پلی الکترولیت) می تواند بارهای الکتریکی سطحی کلوئیدها را از بین ببرد.

این اثر انعقاد نام دارد. معمولاً کلوئیدها بارهای منفی می آورند، بنابراین منعقد کننده ها معمولاً منعقد کننده های کاتیونی معدنی یا آلی (با بار مثبت در آب) هستند. هیدروکسیدهای فلزی و پلیمرهای آلی، علاوه بر ایجاد انعقاد، می توانند به تجمع ذرات در گله ها کمک کنند و در نتیجه رسوب را افزایش دهند.

عمل ترکیبی انعقاد، لخته سازی و ته نشینی را کلاریفلوکولاسیون می نامند. ته نشینی به سکون و سرعت جریان نیاز دارد، بنابراین این سه فرآیند به مخازن واکنشی متفاوتی نیاز دارند. در این فرآیندها از جداسازی مکانیکی بین مواد ناهمگن استفاده می‌کنند، در حالی که ماده محلول به خوبی حذف می‌شود.

(کلاریفلوکولاسیون می تواند بخشی از آن را با جذب در مخزن از بین ببرد). ماده محلول را می توان با فرآیندهای بیولوژیکی یا سایر فرآیندهای شیمیایی فیزیکی حذف کرد. اما بار شیمیایی اضافی روی پساب (که بطور طبیعی غلظت نمک را افزایش می دهد) تولید لجن را افزایش می دهد و منجر به حذف ناقص رنگ می شود.

جذب

از فرآیند جذب برای حذف رنگ و سایر آلاینده های آلی محلول از پساب استفاده می شود. این فرآیند همچنین مواد شیمیایی سمی را حذف می کند مانند آفت‌کش‌ها، فنل‌ها، سیانیدها و رنگ‌های آلی را که نمی‌توان با روش‌های معمول درمان حذف کرد.

مواد آلی محلول بر روی سطح جذب می شوند زیرا فاضلاب حاوی این مواد از طریق جاذب عبور می کند. رایج ترین جاذب مورد استفاده برای تصفیه، کربن فعال است. این جاذب از مواد کربنی مانند چوب، زغال سنگ، فرآورده های نفتی و غیره ساخته می شود.

زغال سنگ از سوزاندن مواد در غیاب هوا ساخته می شود. سپس زغال سنگ در دماهای بالاتر اکسید می شود تا یک توده جامد متخلخل ایجاد شود که دارای سطح بزرگی در واحد جرم است. منافذ باید به اندازه کافی بزرگ باشند تا ترکیبات آلی محلول منتشر شوند تا به سطح فراوان برسند.

کربن فعال پس از اشباع شدن نیاز دارد جایگزینی یا بازسازی بازسازی می تواند به صورت شیمیایی یا حرارتی انجام شود. شیمیایی بازسازی را می توان در داخل خود ستون یا با اسید یا سایر مواد شیمیایی اکسید کننده انجام داد. این معمولاً بر بازیابی نسبی فعالیت تأثیر می گذارد و نیاز به شارژ مجدد کربن دارد.

برای بازسازی حرارتی، کربن تخلیه شده ترجیحاً در دوغاب آب به واحد احیا منتقل می شود و در آنجا آبگیری می شود و به کوره تغذیه می شود و در شرایط کنترل شده گرم می شود. این فرآیند ناخالصی های موجود در کربن را تبخیر و اکسید می کند. سپس کربن فعال شده داغ با آب خاموش می شود و به محل مورد نظر منتقل می شود.

این منجر به بازیابی تقریباً کامل جذب آن می شود. مواد دیگری مانند خاک رس فعال، سیلیس، فلاش و غیره نیز به عنوان جاذب های امیدوارکننده شناخته می شوند.

درمان ثانویه

فرآیند تصفیه ثانویه (شکل 2) عمدتاً برای کاهش محتوای BOD، فنل و روغن در فاضلاب و کنترل رنگ آن انجام می شود. این را می توان با کمک بیولوژیکی انجام داد میکروارگانیسم ها در شرایط هوازی یا بی هوازی. باکتری های هوازی از مواد آلی به عنوان منبع انرژی و مواد مغذی استفاده می کنند.

آنها مواد آلی محلول را به CO2 و آب اکسید می کنند و مواد آلی نیتروژن دار را به آمونیاک تجزیه می کنند. تالاب های هوادهی، فیلتر چکنده و سیستم های لجن فعال از جمله سیستم های هوازی مورد استفاده در تصفیه ثانویه هستند.

تصفیه بی هوازی عمدتاً برای تثبیت لجن تولید شده استفاده می شود. تالاب های هوادهی یکی از پرکاربردها هستند فرآیندهای تصفیه بیولوژیکی این شامل یک مخزن نگهدارنده بزرگ است که با لاستیک یا پلی اتیلن اندود شده و پساب حاصل از تصفیه اولیه حدود 2-6 روز هوادهی می شود و لجن تشکیل شده خارج می شود.

سپس زغال سنگ در دماهای بالاتر اکسید می شود تا یک توده جامد متخلخل ایجاد کند که دارای سطح بزرگی در واحد جرم است. منافذ باید به اندازه کافی بزرگ باشند تا ترکیبات آلی محلول منتشر شوند و به سطح فراوان برسند. کربن فعال پس از اشباع شدن نیاز به جایگزینی یا بازسازی دارد. بازسازی می تواند به صورت شیمیایی یا حرارتی انجام شود.

بازسازی شیمیایی را می توان در داخل ستون یاتوسط اسید یا سایر مواد شیمیایی اکسید کننده انجام داد. این معمولاً بر بازیابی نسبی فعالیت تأثیر می گذارد و نیاز به شارژ مجدد کربن دارد.

برای بازسازی حرارتی، کربن تخلیه شده ترجیحاً در دوغاب آب به واحد احیا منتقل می شود و در آنجا آبگیری می شود و به کوره تغذیه می شود و در شرایط کنترل شده گرم می شود. این فرآیند ناخالصی های موجود در کربن را تبخیر و اکسید می کند.

سپس کربن فعال شده که با شرایط کنترل شده ای گرم شد، با حضور آب خاموش می شود و به محل مورد نظر منتقل می شود. این منجر به بازیابی تقریباً کامل جذب آن می شود. مواد دیگری مانند خاک رس فعال، سیلیس، فلاش و غیره نیز به عنوان جاذب های امیدوارکننده شناخته می شوند.

توضیحات

فرآیند تصفیه ثانویه عمدتا برای کاهش محتوای BOD، فنل و روغن در فاضلاب و کنترل رنگ آن انجام می شود. این را می توان به صورت بیولوژیکی با کمک میکروارگانیسم ها در شرایط هوازی یا بی هوازی انجام داد. باکتری های هوازی از مواد آلی به عنوان منبع انرژی و مواد مغذی استفاده می کنند.

آنها مواد آلی محلول را به CO2 و آب اکسید می کنند و مواد آلی نیتروژن دار را به آمونیاک تجزیه می کنند. تالاب های هوادهی، فیلتر چکنده و سیستم های لجن فعال از جمله سیستم های هوازی مورد استفاده در تصفیه ثانویه هستند.

تصفیه بی هوازی عمدتاً برای تثبیت لجن تولید شده استفاده می شود. تالاب های هوادهی یکی از فرآیندهای تصفیه بیولوژیکی رایج هستند. این شامل یک مخزن نگهدارنده بزرگ است که با لاستیک یا پلی اتیلن اندود شده و پساب حاصل از تصفیه اولیه حدود 2-6 روز هوادهی می شود و لجن تشکیل شده خارج می شود.

راندمان حذف BOD تا 99٪ و حذف فسفر 15-25٪ است. نیتریفیکاسیون آمونیاک نیز در تالاب های هوادهی اتفاق می افتد. حذف اضافی TSS را می توان با حضور جلبک در تالاب به دست آورد . مشکل اصلی این روش فضای زیادی است که اشغال می کند و خطرآلودگی باکتریایی در تالاب هاست.

فیلترهای چکاننده یکی دیگر از روش های رایج است درمان ثانویه که بیشتر در شرایط هوازی عمل می کند. پساب برای تصفیه اولیه چکیده یا روی فیلتر پاشیده می شود. فیلتر معمولاً از یکبستر مستطیلی یا دایره ای از زغال سنگ، شن، پلی وینیل کلراید (PVC)، سنگ های شکسته یا رزین های مصنوعی تشکیل شده است(Etter et al., 2011).

یک فیلم ژلاتینی که از میکروارگانیسم ها تشکیل شده است، روی سطح محیط فیلتر تشکیل می شود. اینموجودات به اکسیداسیون مواد آلی موجود در پساب به دی اکسید کربن و آب کمک می کنند (NODPR 1995). فیلترهای چکنده به فضای زیادی نیاز ندارند، از این رو آنها را در مقایسه با تالاب های هوادهی سودمند می کند.

با این حال،نقطه ضعف آنها هزینه سرمایه بالا و انتشار بو است (اتر و همکاران، 2011). معمولاً از فرآیندهای لجن فعال هوازی استفاده می شود. این شامل هوادهی منظم پساب در داخل یک مخزن است که به باکتری هایهوازی اجازه می دهد تا مواد آلی محلول و معلق را متابولیزه کنند.

برای اطلاعات بیشتر لطفا با ما در تماس باشید

بخشی از مواد آلی به CO اکسید می شود و بقیه به سلول هایمیکروبی جدید سنتز می شوند (NESC, 2003). پساب و لجن تولید شده از این فرآیند با استفاده از ته نشینی جدا می شوند. مقداریاز لجن به عنوان منبع میکروب به مخزن بازگردانده می شود.

راندمان حذف BOD 90-95% از این فرآیند بدست می آید، اما زمان براست. لجن های تشکیل شده در نتیجه فرآیندهای تصفیه اولیه و ثانویه یک مشکل عمده دفع است. آنها هنگامی که بدون درمان رها می شوندمشکلات زیست محیطی ایجاد می کنند زیرا از میکروب ها و مواد آلی تشکیل شده اند.

تصفیه لجن به دو صورت هوازی و بی هوازیتوسط باکتری ها انجام می شود. هوازی شامل وجود هوا و باکتری های هوازی است که لجن را به زیست توده دی اکسید کربن وآب تبدیل می کند. تصفیه بی هوازی شامل عدم وجود هوا و وجود باکتری های بی هوازی است که لجن را به زیست توده، متان و دیاکسید کربن تجزیه می کند. تصفیه سوم یا روش های پیشرفته تصفیه پساب های نساجی ممکن است به روش های تصفیه سوم یا پیشرفته برای حذف آلاینده خاصیا آماده سازی پساب تصفیه شده برای استفاده مجدد نیاز داشته باشند. چندین فناوری در درمان های ثالث استفاده می شود از جمله الکترودیالیز، اسمز معکوس و تبادل یونی.

رسوب الکترولیتی پساب نساجی فرآیند عبور جریان الکتریکی از پساب نساجی با استفاده از الکترودها است. در نتیجه واکنش‌های الکتروشیمیایی، یون‌های فلزی محلول با ذرات ریز پراکنده در محلول ترکیب می‌شوند ویون‌های فلزی سنگین‌تری را تشکیل می‌دهند که رسوب می‌کنند و می‌توانند بعداً حذف خواهند شد.

یکی از معایب این است که زمان تماس بالایی بین فرآیند جداسازی غشای کاتد و پساب لازم است. فرآیند جداسازی غشا روشی است که از میکروسپورهای غشا برای فیلتر کردن استفاده می‌کند و از نفوذپذیری انتخابی غشاء برایجداسازی برخی مواد در فاضلاب استفاده می‌کند.

در حال حاضر، فرآیند جداسازی غشایی اغلب برای تصفیه فاضلاب رنگرزی عمدتاً بر اساس فشار غشا مانند اسمز معکوس، اولترافیلتراسیون، نانوفیلتراسیون و میکروفیلتراسیون استفاده می شود. فرآیند جداسازی غشایی یک فناوری جدید جداسازی است، با راندمان جداسازی بالا، مصرف انرژی کم، عملیات آسان، بدون آلودگی وغیره.

با این حال، این فناوری هنوز در مقیاس بزرگ ترویج نشده است زیرا محدودیت های نیاز را دارد تجهیزات ویژه و داشتن سرمایه گذاری بالا و رسوب غشاء و غیره.